Ben, ben, hep ben!

Yok öyle bir şey!
Yanlış!
Garip!

Ve…
Çok da anlamsız!!!

Başarının anahtarı; istişare ve ekip anlayışına olan inançtır, samimiyettir.

Bunu kavrayamayan yöneticilerin özünde güvensizlik yatmaktadır.

Sorun da cevabınızı alın!
Anlattığına göre; ne büyük adammış!!!

En başarılı, kendisi!
En iyi, kendisi!
En dürüst, kendisi!
En bilgili, kendisi!
En çalışkan, kendisi!

Her işi de ondan başkası daha iyi bilemez ve böbürlendikçe böbürlenir.

-Ben!
-Ben!!
-Hep ‘Ben’!!!

Haa bu arada…
Yalakalar onu daha da uçurur!
Balon gibidir artık!
Ondan sonra tutabilene de aşkolsun!
Gazı aldı ya!!!

Çooook, ‘Hep ben’ diyenler geldi de geçti!
Hani neredeler?
Fotoğrafları bile hatırlanmıyor!

Unutulmasın ki…
Sadece gönüllerde iz bırakanlar yaşıyor!!!

Bir cevap yazın