Sabahın erken saatinden kalkıp, evine ekmek götürmek için çırpınan insanların sayısı her geçen gün daha da artıyor. İş başvurusu yapmak için bile tanıdık birini bulmak gerek. Gelinen nokta, ekonominin içinde bulunduğu durumu çok iyi özetliyor zaten…
Peki, umut var mı?
Gözlemliyoruz.
Soruyoruz.
Dinliyoruz.
Öğreniyoruz.
O kadar çok işsiz var ki…
Pembe tablo çizmek çözüm değil.
Samimi olmak gerek.
Çözüm için çaba gerek.
Ve…
İstihdam seferberliği başlatmak gerek.
Okuyanı.
Okumayanı.
Ustası.
Çırağı.
Beyaz yakalısı.
Tablo ortada!
Herkes iş arıyor.
Tam bir ‘İşsizler Ordusu’ var.
Ve…
Umutları tükenmek üzere!!!
Esnafın durumu içler acısı.
Tüccar dertli.
Sanayici önünü göremiyor.
Ve…
Gittikçe daha kötüye gidiyor.
Ben.
Sen.
O.
Bireysel olarak iyi olmak yetmez.
‘BİZ’, iyi olabilmeliyiz.
Hamasi nutuklar çözüm değil!
Türkiye’deki işsizlik sorunu acil masaya yatırılmalı.
Görünen o ki…
Mutfaklardaki yangın gittikçe büyüyor!!!