O bakışları var ya…
Ne yazarsan yaz, yetmez.
Neler anlatıyor neler!
Destan bile yazabilirsin.
Sakin mi?
Hüzünlü mü?
Mutlu mu?
Kızgın mı?
Duygularının gidiş – gelişlerinin aynası olan o gözlerindeki masumiyet, kalbinin güzelliğini nasıl da yansıtıyor.
Oturdu.
Uzaklara daldı bir an.
Mahzun.
Bir o kadar da bitkin.
Bazen gökyüzünde görebilirsin.
Bazen bir ovada.
Bazen dalgaların çılgınlığında.
Bazen ana kucağında.
Bazen tam da yanardağın kavurucu sıcaklığında.
Kimi zaman da bir kuşun kanatlarında uçsuz – bucaksız bir yolculuğa doğru havalandığını görebilirsin.
İzliyorsun.
Gülüyor mu?
Ağlıyor mu?
Anlayabilmek mümkün değil.
Fırtınalara kapılmış gidiyor sanırsın!
Durduramıyorsun.
Bir deli mi, yoksa…
Hayatın akışında geriye dönüp bakmaya bile korkar hale geldiğini anladığında gözlerini kaçırıveriyor.
Deli diyorsun, ama…
Kimbilir o deliliğin arkasına bile bile saklanıp, ne sırlar gizliyor acaba?
Böyle istiyor.
Çatışıyor duygularınız o an!
Anlayabiliyorsun.
O da bunun farkında!
da…
Kaçtıkça, kaçıyor hiç durmadan!
Kır çiçeklerinin içinde yüzüyor adeta.
Rengârenk.
Özgürlüğe yelken açarcasına!
Taaaa uzaklara…
Ve…
Bu güzelliklerin arasında kayboluyor.
Delice!!!