Çocuklarının doğumlarını hatırlayınca yüzünde bir tebessüm oluştu.
Bir daha yaşıyor o anları.
Tarifsiz duygular.
Bebekleri kucağına aldığı anlar.
Mutluluk.
Nasıl da sımsıkı sarıldığını düşündü.
Tam 9 ay.
Karnında sevgiyle taşıdığı günlerdi.
Tombiş anneydi o zaman.
Anımsadı.
Gözleri hafifçe nemlenir gibi oldu.
* * *Yıllar yılları kovalamış, tüm çocukları farklı yerdeydi ve mutlulukla karışık bir hüzün beliriverdi bir an…
* * *Yaşlılığın verdiği duygu mu?
Özlem mi?
Çocuklara olan düşkünlüğü mü?
Pencereden dışarıyı süzdü.
Çocuklarını tek tek çağırıyordu sanki!
Kalbinin hızla çarptığını hissetti.
Nasıl da çocuklaşıyordu, anlam veremedi.
Masal
Şiir
Şarkı
Hey gidi yıllar hey!
Birlikte vakit geçirdiği günleri hatırladı.
Hayat böyle işte…
* * *Her telefonu çaldığında elleri titriyordu heyecandan ve çocuklarıyla konuşurken adeta kendinden geçiyordu.
* * *Zaman nasıl da hızlı.
Yaşlanınca daha iyi anladı!
Yüce bir duygu.
Anne yüreğidir bu!
* * *Analarımız.
Canından parça veren.
Sevgiyle büyüten.
Şefkatli kollarında koruyan.
Yemeyen, yediren.
Kutsal varlıklarımızdır onlar.
Üzmeyin!
Sevin – sayın!
İncitmeyin!
Yalnız bırakmayın!
Baştacı edin!
* * *Tartışmasız!
Annelerin hakkı ödenmez!!!