Son yıllarda artan suç oranlarına baktığımızda, bazen küçük dilimizi yutar hale geliyoruz. Suç, üç yaşındaki bir çocuğu taciz edecek bir canilik boyutuna geldiğine göre; olayların çok acil olarak masaya yatırılması gerekir.
Neler oluyor?
Toplumdaki gerginlik had safhada.
Kavga.
Cinayet.
Taciz.
İntihar.
Gerçekten çok vahim!
Ne tahammül kaldı.
Ne hoşgörü.
Ne sabır.
Ne de sevgi kaldı.
Trafikte sıradan bir tartışma…
Tır sürücüsü, karşıdaki arabayı eziyor.
Bu caniliğin tarifi yok!
Arkadaşı ile birlikte oturuyor.
Sohbet.
Kahkaha.
Bir süre sonra tartışma.
Bıçağı saplayıveriyor arkadaşına.
Biri mezara, biri cezaevine…
Sevgilisinden ayrılmış.
Yine tartışma.
Öfke.
Silahı kapıp koşuyor.
Kız, kanlar içinde.
Gel de çıldırma!!!
Kız istemeye gidiyor.
Aile ‘Yok’ diyor.
Damat adayı elinde pompalı tüfekle evi basıyor.
Üç ölü, 4 yaralı.
Yetmiyor!
Bir de internetten canlı yayınlıyor.
Yuhhhh artık!!!
Düğün evi…
Üç yaşındaki kız çocuğu evde uyuyor.
İçeri bir ‘sapık ruhlu’ giriyor.
Taciz ediyor o aşağılık adam!!!
Kanımız dondu!!!
Tarifi yok!!!
İzahı yok!!!
Yokkk, yokkkkk!!!!!!!!!!
Neden bu hale geldik?
İyi düşünmeli.
Ve…
‘Eğitim’ derhal masaya yatırılmalı.
Yani…
Ya Eğitim Ya Eğitim!!!
Hem de…
Çok acil!!!