Sevmek, en yüce duygudur; sevmesini ve sevilmesini bilene!
* * *
Lodos, nasıl da hırçın!
Denizin dalgaları kayalıklara vuruyor.
Gözleri ufukta, dalgın mı dalgın.
Bir an gülümsedi.
Onun silüetini görüyor!
Nasıl da mutlu.
Yürekten sevgi bu olsa gerek!
Uzun zamandır ne görebiliyor, ne de sesini duyabiliyor ama yine de kalbinin o tatlı atışlarını duyar gibi oluyor.
Üşüdüğünü hissetmedi bile!
* * *
Donmuştu, ama…
Bir an heyecanlandı.
Yanında mıydı ne?
Sevdiğinin sıcaklığı kapladı tenini!
Ruhuydu yanında sanki!
Nerelere gitti, nerelere!
Çok uzaklara, çok çok uzaklara…
Düşünceleriyle yarışıyordu!
‘Çok uzaklarda olması engel değil ki’ dedi kendi kendine ve hiç vakit kaybetmeden araması gerektiğine karar verdi.
* * *
Dünyanın en güzel kadınıydı sevdiği.
Gözleri, burnu, teni, dudakları…
Dalgalı saçlarının rüzgârda dans etmesini gördü!
Peki ya; o güzel kalbi?
Sesini duymalıydı tam da şu an!
Telefonun tuşlarına bastı.
-Alo!
-Efendim!
Cevap veren yabancı bir sesti!
İçini bir korku kapladı!
Sevdiğini sordu.
Aldığı cevap bir filmin sonu gibiydi:
“Maalesef önceki gün vefat etti!”
Ağlayamadı!
Bu şok, lodosun yüzüne çarpmasıyla daha da arttı!!!
* * *
Hani çok güzel bir söz var ya:
“…Sevdiklerinize yüreğinizde ne varsa hissettirin.
Belki ne yarın olur, ne de yarın ‘O’ olur!”
İyi Pazarlar!
Sevgiyle ve sevdiklerinizle kalın!
Sağlıkla ve huzurla…