Dün sabah…
O nasıl bir gurur tablosuydu!
10 Kasım Saat 9’u 5 geçe çalan siren sesiyle birlikte sadece Türkiye’de değil, dünyanın her yerinde milyonlarca ATATÜRK vardı.
Minicik bebekler.
Çocuklar.
Anne – babalar.
Öğrenciler.
Şehit yakınları.
Gaziler.
Öğretmenler.
Askerler.
Siren sesiyle birlikte akan gözyaşları ve Atatürk’ün ruhu gökyüzünden bize öyle bir gülümsedi ki…
Kuşlar bile selam durdu.
Gökyüzü.
Denizin dalgaları.
Dağlar-taşlar.
Toprağın kokusu bile değişti.
Atatürk Anıt Alanı.
Meydanlar.
Cadde-sokalar.
Evler.
İşyerleri.
ATATÜRK, yaşıyordu!
Çelenkler sunuldu.
İstiklal Marşımızı hep birlikte okuduk.
Pırıl pırıl bir hava vardı.
Tören saatinin ardından daha biraz zaman geçmişti ki; bir anda çıkan fırtınadan ortalık savruluyordu.
Biraz sonra yağmur yağdı.
Gökyüzü bile ağlıyordu adeta.
Atatürk’e selamdı bu!
Nereye baksak, ATATÜRK!
Ne anlatırsak ATATÜRK!
Neyi hissetsek ATATÜRK!
Ne söylesek ATATÜRK!
Her yerde ‘ATATÜRK’ vardı!!!
Türkiye’nin hem kurtuluşu, hem kuruluşu, hem de aydınlık yarınlarının ışığıdır Mustafa Kemal Atatürk.
Bu ışık ne sönecek!
Ne de…
Bu ışığı söndürmeye kimsenin gücü yetmeyecek!!!
ATATÜRK demek?
Hiç tereddütsüz TÜRKİYE demektir
Sözün Özü…
Türkiye, Atatürk; Atatürk, Türkiye’dir!
Nokta!!!