Konu ne?
O kadar çok ki!
Yazının başlığını atıyorum.
Giriş tamam.
Gelişme de tamam.
Sonuç?
Orada tıkanıyorum!
Siliyorum.
Başka bir başlık atıyorum.
Yazının girişi yine tamam.
Gelişme de tamam.
Sonuç?
Bidaha tıkanıyorum!
Birkaç konu başlığını atıp yazının devamını getirirken, bir türlü sonucu yazıp tamamlayamıyorum bugünkü köşe yazımı.
Zaman zaman böyle oluyor.
Pazartesi sendromu mu yoksa bu da?
Düşünmüyor değilim!
Gerçekten de hızla değişen ve yetişmekte zorlandığımız gündem içinde böyle bir karmaşa yaşamanın anlamı ne olaki?
Yazmak.
Her gün yazmak.
Samimi.
Sohbet tadında.
Yürekten.
Sorumluluktur bunun adı.
Neyse!
Yine de bir sonuca bağlamak gerek.
Çağdaş bir TÜRKİYE.
Bilimin ışığında bir TÜRKİYE.
Aydınlık bir TÜRKİYE.
Tam bağımsız bir TÜRKİYE.
Adaletli bir TÜRKİYE.
Bir çift ‘Mavi Göz’ gibi bakan ve O’nun gibi düşünen bir ‘TÜRKİYE’dir umudumuz.
ki…
Mustafa Kemal ATATÜRK’tür O’nun adı!!!