Çok değil.
Bir – iki yıl öncesi.
İnanamıyorum!
Her gittiğimde bir o yana, bir bu yana koşuşturan insanlar vardı.
Cıvıl cıvıl.
Neşeyle yürüyenler.
Alışveriş.
Telaşla yetişme gayretleri.
Peki ya binlerce çalışan.
Güleryüz.
Ekmek tekneleri.
Aş – İş yani…
Hey gidi günler hey.!
Anılarda kaldı.
O kadar zor ki tarifi!!!
Bugünleri yaşayacağımızı rüyamda görsem kabus diye uyanırdım!
Şimdi mi?
Yazmakta zorlanıyorum!
Rüya mı yoksa?
Artık her yer bomboş!
Fazla gidip gelen yok buralara.
Terk edilmiş kasaba gibi!
Yürüyen merdivenler bile yürümüyor!!!
Bozuk sanmayın ha!
Yürüyecek fazla kimse gelmiyor.
Canım acıdı bu tabloya!!!
Havaalanı burası!
Bomboş!!!
Ve…
İçimizi ‘cızzzz’ ettiren tablo!!!
Havaalanları, sadece küçük bir örnek!
Hiç de iyiye gitmiyoruz!!!
Geçmişteki gibi yine cıvıl cıvıl o anları yaşamak için korona belasından bir an önce kurtulmamız gerek!
Aman dikkat!!!
Tedbirlere harfiyen uyalım.
ki…
Korona fırsatçıları da dibe vursun!!!
Sağlıkla kalın.