Aynı yürek.
Aynı nabız.
Aynı bakış.
Aynı CAN.
Aynı nefes.
Böylesine bir bağla oluşan ve iki yüreğin tek yürek olduğu bir duygudur dostluk.
Var mı böylesi?
Tabii ki var!
Ammaaa…
O kadar azaldı ki!!!
Çarşıdan alınmıyor.
Siparişle gelmiyor.
Pazarda satılmıyor.
Hıyar mı ki satın alınsın!
Dostluğun tarifini yapmak bile mümkün değil.
Zaman gerek.
Vefa gerek.
Fedakarlık gerek.
Emek gerek.
Tombaladan da çıkmıyor!
Hani; silah icat oldu mertlik bozuldu ya, para araya girdi dostluk bozuldu.
Ben!
Hep ‘Ben’!
Ego!
Bencillik!
Hırs!
Buralarda dostluk barınamaz!!!
Sormakta yarar var:
‘Dost musun?’
Ne cevap gelir acaba?
Lafla peynir gemisi yürümüyor!
ki…
Dostluk; lafta değil, yürektedir!