Bugün Pazar.
Neşeli bir konuyu yazmak istiyordum.
Olmadı!!!
Bir mahallede…
Minik bir kız çocuğu.
Nasıl da utangaç!
Bakkal amcasına sesini duyurmaya çalışıyor:
“İki liralık zeytin verir misin amca?”
Yoksulluğun vardığı noktayı!
Çaresizliği.
Gelir adaletsizliğini.
Garibanlığı.
O, sessizce ağlayan minicik yüreği!!!
Olmuyor!
Daha fazla ne yazabilirimki?
Yazının devamını getiremiyorum!
Sözün bittiği yer!!!
Yüreğim yetmiyor dahasını yazmaya!!!
Nokta!!!!!!!!!!!!