Ne oldu bize?
Daha da ötesi.
Nereye gidiyoruz?
Bu kadar kutuplaşma ve birbirine karşı öfkeyle bakan bir durumda hiç olmadık.
Nasıl bu duruma geldik?
Neden ayrışıyoruz?
Kimler bizi bu hale getirdi?
Nifak tohumu eken kim?
Toplum olarak şapkamızı önümüze koyup çok iyi düşünmeliyiz. Yoksa, geri dönülemez sonuçlar hepimizi üzer.
Şimdi hepimiz sesli düşünelim!
Yalın ve samimi tabii ki…
Saçı kahverengiymiş.
Gözleri yeşilmiş.
Boyu çok uzunmuş.
Güzel sesi varmış.
Yüzü çok çirkinmiş.
Bana ne be kardeşim!
Derisi beyazmış
Zenciymiş.
Sarı adammış.
Ondan bana ne be kardeşim!
Müslümanmış
Yahudiymiş.
Hırıstiyanmış.
Bundan da bana ne be kardeşim!
Aleviymiş.
Ortodoksmuş.
Sünniymiş.
Şafiymiş.
Katolikmiş.
Kürtmüş.
Türkmenmiş.
Lazmış.
Arapmış.
Yine, bana ne be kardeşim!
Varlığı, İNSAN
Özü, İNSAN.
Sözü, İNSAN.
Hepimiz ‘İNSAN’ız be kardeşim!!!
Şimdi sana soruyorum be kardeşim.
İNSAN mısın, onu söyle bana!!!
Ayrımız yok!
Gayrımız yok!
Kardeşiz.
Sevgidir ‘İNSAN’!!!
Barış içinde yaşamanın şifresidir ‘İNSAN’!!!
Hoşgörünün hamurudur ‘İNSAN’!!!
Ne olur, çok iyi düşün be kardeşim!!!!!!