Her ‘veda’ sonrası gittiğinde, geride bıraktığı sarsıntıların şiddetini iliklerine kadar hissetti!
* * *
Sevdi.
Öylesine değil!
Derinden.
İliklerine kadar.
Yıllar öncesiydi.
İlk gördüğü anı unutabilir miydi?
Prenses vardı karşısında!
Dünyanın en güzel kadını O.
Çok uzun bir zaman geçmesine rağmen, her görüştüğünde ilk günkü gibi heyecanla kalbi ‘küt-küt’ atıyor.
* * *
Çok uzaklarda…
Nasıl da hızlı geçiyor zaman!
Görüşmeleri az!
Yetiyor mu, yetmiyor mu?
Kalbine sordu.
“364 gün görmesem, yılın bir gününde bile görüştüğümde; 365 gün görüştüğümü hissediyorum!” cevabı çok net.
Uzakları yakın eden bir duygu bu!
* * *
Kalbi sıkıştı.
Özlemiş demek ki!
Gözleri doldu.
Düşünüyor onu!
“Bir insanın yokluğu bu kadar ağır olmamalı!” dedi.
Yorulmuş!
Vedalaşmak istemiyor artık!
Sessizce fısıldadı kimse duymasın diye:
“Özlesem de lütfen gelme!”
* * *
İyi Pazarlar!
Sağlıkla ve huzurla…
Sevgiyle kalın!
Sevdiklerinizle mutlu olun.
Uzaklar, hep yakınınızda olsun!