Deprem sonrasında, yerle-bir olmuş bir şehirde görev yapmak çok zordur.
* * *
Barınma sorunu var!
Sağlık sorunu var!
Ağır iş yükü sorunu var!
Eğitim sorunu var!
Çocukların sorunu var!
Trafik sorunu var!
Hepsini göze almak gerek.
Gerçekten de sağlıklı yaşam yok!
Ailelerini getirmeyip, tek başlarına gelen ve bu yeniden ayağa kalkma mücadelesinde yanımızda fedakârca çalışanları da unutmamız mümkün mü?
Hayranlıkla izliyorum.
* * *
Kurumlarda da görüyoruz.
Hatay Büyükşehir Belediyesi’nde de görüyoruz.
Adliye’de de görüyoruz.
Kimi depremi yaşamasına rağmen, zor günümüzde bizi bırakıp gitmedi ve hizmete devam ediyor!
Çağrılanlar da hizmete koşarak geldi.
Depremden sonra gelenler de canla-başla her yerde!
Sen, ben, o yok.
‘BİZ’ olduk!
* * *
Üstdüzey bir bürokratla sohbet ettim.
Anlattıkları duygulandırdı beni.
“Seve seve geldik” dedikten sonra, “Hatay, bizim için çok önemli ve Hataylı kardeşlerimizin bu zor zamanlarında yanında olmaktan gurur duyuyoruz” sözleri çok anlamlıydı.
Ailelerini özlüyorlar.
Çocukları ise tam bir hasret türküsü.
Mesai kavramını unutmuşlar!
* * *
Kolay değil!
Bugünleri birlikte atlatacağız.
Bizi kimse ayrıştıramaz!
Sözün Özü…
Emeği olan herkes ‘CAN’ımızdır!