Geçmişe baktığımızda, ne güzel günlerdi diye düşünmeden geçemiyoruz.
* * *
Hey gidi günler hey!
Çok iyi bir insandı.
Anılarımızda hep yaşayacak.
Hayatın gerçeği bu!
Doğarsın
Yaşarsın.
Sonsuzluğa gidersin.
Bunları bile bile…
Tüm insanlar gibi!
Hiçbir zaman bu kadar erken yaşama veda edeceğini düşünemezdi bile…
Hayalleri sınırsızdı.
Yapacak o kadar işi vardı ki!
Hep koşuşturmaca.
Hep telaş hali bitmedi.
İşleri çok iyiydi.
Yatırımları her şeyiydi adeta.
Kaptırmıştı kendini.
Depremden sonra çok daha fazla kazanmaya başlayınca biraraya gelmemiz zorlaşmıştı.
Fırsattı onun için!
Kazancını katladığını söylüyordu.
Arkadaşlarla biraraya gelip, eski günlerdeki gibi oturup sohbet etmek istediğimizde, “Zamanım yok” sözüne alışmıştık.
Geçen gün yine aradık.
Eşi çıktı telefona.
Üzgün bir sesle cevapladı:
“Maalesef kaybettik!”
* * *
Depremde çok hırslanan olmuş.
Ammaaa…
Fırsatı ganimet bilenler de gitti!
Dünyaya kazık çakacağını sananlar da gidiyor!
* * *
İyi Pazarlar!
Maalesef insanlığı kaybettik!
Enkaz altında kaldı!!!