Şöyle bir baktım.
O kadar çok ağır konuşasım geldi ki!
Sustum!!!
‘Sakin ol!’ dedim kendi kendime ve yola devam ederken, kafamda binbir kelime savrulup uçuşuyordu.
Ne desem?
Nerden başlasam?
Nasıl söylesem?
Cebelleştim durdum.
Sakin olamıyorum bir türlü!
Gerçekten çok kızıyorum!
Son zamanlarda çokça dillendiriliyor.
Şaşırmamak mümkün değil!
Hangi ruh haliyle?
Hiçbir tutulacak yanı var mı?
Samimi mi söyleniyor?
Depremin olumsuz etkisi mi?
Hem yazılarımın altına yorum yapan bazı okuyucular, hem de yolda yürürken yazılarımdaki konularla ilgili sohbet ederken mutlaka hatırlatanlar oluyor.
* Üzülüyorum
* Şaşırıyorum
* Konduramıyorum
* Beklemiyorum
“Abi, depremi çok yazıyorsunuz” diye başlayan cümlenin ardından klasik cümle:
‘Hayat devam ediyor!’
Etmiyor be kardeşim, etmiyor!!!
Binlerce canımız gitti.
Yuvalar dağıldı.
Barınacak yer yok.
Su yok.
Çaresizlik diz boyu.
Şehir komada.
Bu durumda; ne yani göbek mi atalım?
Yazmasam içim yanar!
Yazacam ve unutursak taş oluruz, taş!!!
Hani o kıyı-köşe saklanan bazı işadamları ve Hatay’ın kanını sömüren fırsatçılar için hayat devam edebilir ama elbet bunun da hesabını verirler.
Tamam!
Tabii ki hayat devam ediyor.
Ama…
Acıları taze olan insanları incitmemek gerek!
Ailesinde 9 kişiyi kaybeden bir vatandaşın, “Biz daha acımızı bile yaşayamazken, çevremde her gün ‘vur patlasın-çal oynasın’ eğlencelerini görünce kahroluyorum!” sözlerini anlayın önce…
Biraz vicdan!
Biraz saygı!
Biraz samimiyet!
* * *
Hatay’da hayat devam etmiyor, anlasanıza!!!