Bu çalışmayı anlatırken bile tüylerim diken diken oluyor!
* * *
Hatay Büyükşehir Belediyesi, tüm il sınırları içinde depremin izlerini silmek için hummalı bir çalışma yaparken, HATSU Ekibine ayrı bir sayfa açıyorum.
Çalıştıklarını biliyordum.
Emeklerini görüyordum.
İnsanüstü gayretlerini duyuyordum.
ama…
Bu kadar mı?
Bu sorunun cevabını da gördüm!
* * *
Bir daha yineliyorum.
6 Şubat depreminde yerle-bir olduk!
Çok çok zaman gerek!
Hele hele altyapı!
Daha da yoğun bir çalışma gerek.
Peki, çalışma var mı?
Var!
Hem de fazlasıyla var.
Var!
Müthiş bir programla çalışan HATSU var.
Var!
Görevinin bilincinde HATSU ekibi var.
Var!
Canını dişine takmış, fedakâr HATSU işçileri var.
Var be kardeşim var!!!
* * *
Hele hele…
Bu satırları yazarken bile gözlerim doldu!
İskenderun’da; Fransızlar’dan kalma altyapı kanallarındaki çalışmaları gördüğüm zaman, bu işçilere minnet duymamız gerektiğini söyleyebilirim.
Ancak beden işçiliğiyle temizlenebiliyor.
Neden mi?
50 yıldır dokunulmamış!
Balçık mı dersiniz?
Balçığın betonlaşması mı dersiniz?
Tıkandıkça tıkanmış!
Bir ay boyunca temizlediler.
Yüzlerce kamyon balçık.
Onlarca iş makinesi burada.
Peki ya çalışanlar?
O kapkaranlık kanalın içine girip, madenciler gibi küçük el arabalarıyla balçıkları çıkarmaları yok mu?!
Balçık, koku, gaz, hastalık, ne derseniz var!
Haklarını ödeyemeyiz ki…
Sözün Özü…
HATSU çalışanlarına laf eden ‘taş’ olur!