Cumhuriyet Balosu’na katılmak için önceki akşam Antakya’ya gittim.
Akşam saatleriydi.
Hava kararmıştı şehre girdiğimde.
Yolu kaybettim!
* * *
Evet!
O kadar acı bir tabloydu işte.
Kapkaranlık!
Toz bulutu.
Enkaz yığınları.
Çökmüş yollar.
Kaybolmuş silüet.
Bomboş araziler.
Yani…
Hayalet kent!
* * *
Cumhuriyet Balosu, depremden sonra ilk kez yapılıyordu ama kentin içinde bulunduğu durum nedeniyle içimde oluşan burukluk bir anda ateş gibi kavurmuştu.
Müze Otel’in yolunu zor buldum.
Bu kadar harap olmuş Antakya!
* * *
Antakya’m!
Güzel Antakya’m!
Tarihimiz.
Medeniyetimiz.
Hoşgörümüz.
Zanaatkarlığımız.
Kardeşliğimiz.
Ezan, çan, hazzanımız…
* * *
Gecenin o vakti gözlerim yaşardı.
Antakyalı kardeşlerimizin yanındayız.
Bir gün, elbet aydınlanacak her yer.
Sözün Özü…
Hatay, yeniden küllerinden doğacak!