Çok zor günlerdi.
Kıyamet günleriydi adeta!
Çaresizdik!
6 Şubat depreminden sonra parası olanların büyük bölümü deprem bölgesinden kaçtı ve geriye dönüp bakmadılar bile.
Gönüllerince yaşadılar.
Şatafat da cabası!
Vicdanları da körelmişti desek daha doğru olur!!!
Önemli bir not!
Paralarını hep buradan kazanmışlardı.
Hep iyi gün dostlarıymış meğer!
İskenderun’un uzun yıllar kaymağını yiyenler, bir anda kasalarını da apar-topar alıp şehri terk ederken en büyük nankörlüğü yaptılar.
Kentimiz ayağa kalksın diye ellerini taşın altına hiç koymadılar!
Kim bunlar?
* * *
Gerçekten de daha yeni yeni toparlanıyoruz ve bu isimleri de bir tarafa not ettiğimizi özellikle vurguluyorum.
Hangi kurumlar yanımızdaydı?
Hangi işadamları hiç görünmedi?
Kim ilk günden bu yana burada?
İyi gün dostlarını(!) da, kara gün dostlarını da unutmamamız gerekir!
Bir yıl geçti, ve…
Yavaş yavaş toparlanıyoruz.
İş alanları çoğaldı.
Teşvikler de arttı ya!
Hiç yüzleri kızarmadan piyasaya hakim olmaya başladılar vakit kaybetmeden.
Enkazlar bile rant kapıları!!!
* * *
İskenderun’dan kaçtılar, şimdi de…
Evet!
Şimdi de önplanda geziniyorlar.
Yetmedi!
Yeni yaptıkları inşaatlar da bir bir yıkılırken, kamu ihalelerinde yine ön planda olanlara da akıl-sır erdirmek mümkün değil!
* * *
Bu ne pervasızlık!
Depremi fırsata çevirenlere yazıklar olsun!!!