Hatay’ın yaşadığı felaket sonrasında yerel yöneticilerin çaresizliğine anlam verebilirim.
Deprem değildi!
Gerçekten de küçük bir kıyametti!!!
Çaresizlik ayrı.
Basiretsizlik ayrı.
Kibir ayrı.
İşbilmezlik ayrı.
Liderlik ayrı.
Sapla saman birbirine karışmış!
Depremi bahane eden, edene!
Kentlerdeki başıboşluk ve vatandaşların yaşadıkları sorunların günden güne büyümesi bazı soru işaretlerini de beraberinde getiriyor.
Birileri, Hatay’dan dışarı göçü körüklüyor mu?
Burası Hatay!!!
Dokuz aydır havanda su dövenler var!
Kendi başlarına buyruklar da!!!
Bu pervasızlık vatandaşı rahatsız ediyor.
Canlarını kaybeden binlerce insanımız.
Enkaza dönen evler.
Esnafın ayağa kalkma çabaları.
Yerle-bir olan işyerleri.
Konteyner ve çadırlarda yaşam.
Yaz yaz bitmiyor!
Bahanelerden bıktı Hatay!
Şovlar şaşırtıyor.
Ya bu şehrin belediye başkanı olacaksın!
Ya bu şehrin belediye başkanı olacaksın!
Vah Hatay’ım vahhh!
Sormak şart!
Pardon, siz kimsiniz?
Halk, sizi hizmet yapın diye seçti.
Ya, şerefle yapın!
Ya da bırakıp gidin!