Uzun yoldan geliyordu, yorulduğunun farkına vardı.
Durdu.
Yol kenarında mola zamanı.
Çok tatlı bir esinti var.
Deniz kenarında bir Sonbahar akşamı.
Sandalyesine oturmuştu bile.
Hiç yıldızları bu kadar parlak görmemişti uzun zamandır.
Milyonlarca ışık gibi!
Belki de görmeye zamanı olmamıştı!
Dalgalar kıyıya vurdukça, notalarını hiç duymadığı şarkı sözlerinin nağmesi gibi dinleyip, gözlerini kapadı.
Yıllar film şeridi gibi akıyordu.
Bazen gülümsedi.
Hüzünlendiği anlar gözleri dolu dolu.
Kendiyle hesaplaşıyordu!
Sevmiş miydi?
Sevdiğini mi zannediyordu?
Yüzleşti kendiyle!
Araçlar yanından vızır-vızır geçerken, sadece dalgaların sesini duyuyordu.
Saatler geçmişti farkına varmadan.
Ciğerlerine çekiyordu bu tatlı serinliği.
Gülümsedi o an.
‘Çok seviyorum!’ diye fısıldadığında, anlayamadığı bir hüzün de kaplamıştı içini…
Neden?
Cevabını biliyordu ama cesaret edemiyordu kabullenmeye.
Gökyüzündeki yıldızlara sordu!
Her ayrılık yaklaşırken aynıydı.
Yapraklar dökülmeye başladığında, taa uzaklara giden yol görünüyordu yavaş yavaş.
‘Sus!’ dedi.
Gözleri kapalı, dalgalarla birlikte şarkı mırıldandı.
Uzun zaman geçmişti.
Gece yarısına doğru.
Kollarını iki yana açtığında ayrılık zamanı geldi aklına!
Aracına bindi.
Yola koyulduğunda ‘özlem’ daha da arttı.
Görebilir miydi bu saatte?
Köye doğru sürdü aracını.
Patika yoldan çıkıp, aşağı doğru kıvrıldı.
Evi tam karşısındaydı.
Düşündü.
Alışmamalıydı daha fazla, iyi biliyordu.
Geri döndü, çoğu akşamlar gibi!
Hazan Mevsimlerinde, aynı ayrılıkları yaşamanın duygu fırtınası esiyordu yine!
* * *
İyi Pazarlar!
Gündemin o yıkıcı etkisinden uzak kalın bugün.
Sonbaharı, tüm güzellikleriyle yaşayın!