Önümüzde asırlar var gibi umarsızca yaşıyoruz; oysa ki…
Hayat çok kısa.
Sevgiyi öğreniyoruz biz.
Ne kıymetli…
Onunla büyüyoruz, yaşıyoruz.
Hayatımıza anlam katıyoruz.
Ama…
Sonra bir anda kaybediyoruz.
Gülerken bile bir saniye sonrasını bilemiyoruz!
Telefon acı acı çalar mı?
Çalıyor!
Aldığınız haberle duraksıyorsunuz.
Sahi ne olacak şimdi?
Düşünceler, sorgulamalar başlıyor.
Büyümek bazen çok yorucu gelmiyor mu size de?
Kayıplara rağmen devam edebilmek nasıl büyük bir güç gerektirir bilseniz…
Sevdiğini kaybetmek.
Şehrini kaybetmek.
Rengarenk yaşarken bir anda kapkara bir bulutla kalmak!
Gecenin karanlığında gökyüzündeki ayın ışığında nefes almak!
Her şeye rağmen devam edebilmek.
Hayat, bitmeyen bir mücadeleymiş meğer!
Meğer hepimiz birer kahramanmışız.
Her karanlığın bir aydınlığı; her siyahın bir beyazı; her gecenin bir sabahı varmış.
Sözün Özü…
Yolu sevgiden geçen herkesin ışığı sonsuz olsun.