Ne dolar.
Ne Euro.
Ne de altın.
Varsa da mutfak!
Yoksa da mutfak!
Mutfak deyince, en temel ihtiyaçlarımızın karşılandığı yer aklımıza geliyor.
* Ekmek
* Su
* Sebze-meyve
* Tavuk
* Yumurta
Et, balık, hayal oldu çoğu insana.
Unuttu bile vatandaş!
Sebze meyve fiyatlarına baktığımız zaman, asıl yoksulluğun ulaştığı boyutları orada görüyoruz.
Manavda etiketlere bakın.
Marketlerde.
Çarşı-pazarda.
* Domates
* Biber
* Salatalık
* Muz
* Patlıcan
* Elma
* Portakal
* Nane
* Maydanoz
Bazılarının fiyatlarını görmek bile, geçim derdinin ulaştığı noktaları anlatmaya yetiyor.
Taze fasulyeyi ve bezelyeyi yazamıyorum bile!
Bir kilo patates, bir kilo soğan!
Kim derdi ki böyle olacak?
Bu gidişle tencereler kaynamaz!!!
Maaşlarla, piyasalardaki fahiş fiyatlar arasındaki uçurum çok net!
Her yer ateş pahası!
Vatandaşın hali çok perişan.
Semt pazarlarında da durum aynı ve alışverişe giden çoğu vatandaşın, yüksek fiyatlar nedeniyle hemen hemen boş poşetlerle dönmesi durumu özetliyor.
Emekli, yaşlı bir kadın gördüm.
Etiketlere baktıkça kızıyordu.
Yürürken sitem edip, kafasını salladı.
Biraz sohbet ettik.
“Kim derdi ki böyle olacak?” dedi.
Eskiden kilolarca alıyormuş.
Şimdi ise gramlarla!
Milletin hali perişan!
Seçimlere az kaldı.
Sandıklara yansıyacak mı, göreceğiz!!!