Birkaç noktada uzayan kuyruklara baktım.
- Çocuklar
- Yaşlılar
- Kadınlar
Hepsi de bir öğün yemek almak için.
Uzun süre bekleyenler.
Bir an önce ailelerine yemek götürecekler.
Yüzlerini kapatanları da gördüm!
- Yağmur
- Güneş
- Rüzgar
- Soğuk
Çocukların sayısı çok daha fazla ve o küçücük yaşlarında yaşadıkları çaresizliğin fotoğrafını oluşturuyorlar.
Hepsi de düşünceli.
Umutsuz.
Nasıl da üzgün!
Küçücük bedenleri o kadar ağır yük taşıyor ki; sevgiyle tutun ellerinden.
Yemeği alan koşuyor.
Bir an önce eve yetişme telaşı!
Kim bekliyor acaba?
Belki de enkaz altında kalmış aileleri.
Oy yavrum, oyyyy!!!
Daha oyun çağlarında böylesine acı bir yükün altında kalan çocukların o saf ve tertemiz yüzlerine bakamıyorsunuz bile…
O nasıl tablo öyle!
Yemek kuyruğu, deprem gibi!!!
Deprem öncesine gidelim.
Aileleriyle sofrada buluşuyorlardı.
Ne güzel bir aile tablosu.
Çocuklar, elbebe – gülbebeydi!
Bu çocuklar, işte o çocuklar.
Ne olur incitmeyin onları!