Normal hayata dönmemiz gerekiyor.
Elbette ki farkındayız!
Depremin o yıkıcı etkilerini bir tarafa bırakıp, hayata kaldığımız yerden devam etmemizi istiyorlar.
Doğrudur.
Normale dönmektir bunun adı.
Şov mu yapacağız?
İşimize devam mı edeceğiz?
Toplantı mı yapacağız?
Arkadaşlarla pikniğe mi gideceğiz?
Maç mı seyredeceğiz?
Keyifle tatile mi hazırlanacağız?
Çok kolay mı sanıyorsunuz?
42 gündür yaşamıyoruz ya, anlayın artık!
Çaresizlik, çok acı, çoookkk!!!
Her yerde enkazlarla yaşıyor ve bir korku filmi sahnelerinin içinde yaşıyorken; normale nasıl döneceğiz, merak ediyorum.
Gündemin dışına çıkmak istiyorum.
Olmuyor!
Ev yok!
İşyeri yok!
Para yok!
Üstüne basa basa yazıyorum..
Anlamıyorlar, ya da anlamak istemiyorlar!
Gerçekler o kadar acı ki!!!
Yazımın başlığını attım.
Bugün ‘deprem’ yazısı yok!
Dedim de…
Nasıl olacak ki?
Peşpeşe depremleri yaşayanların, her gün deprem yaşadıklarını anlayamayanlara söyleyecek bir ifade bulamıyorum!
Gündemimiz; tabii ki deprem.
Sözün bittiği yerdeyiz!
Ne ‘Yas’ımızı yaşayabildik biz!
Ne de ‘şok’tan kurtulabildik!
Topluca gömüldük, yine anlayamadılar ki!!!