Ahhhhhhhhhhh!
Her ay.
Her hafta.
Her gün.
Her dakika.
Her saniye.
Ah ki ne ahhhhhhhhhh!
İçimizin kanadığını anlayamadınız daha!
Tüm deprem bölgelerinde; depremi beklemenin ne demek olduğunu, sadece biz yaşayanlar anlayabiliyoruz.
Ne sanıyorsunuz?
Sıradan bir deprem değildi ki…
Anlayamadınız daha!
Yaşadıklarımızı unutturamazsınız.
Gündemin malzemesi olarak görmeyin bizi!
Ne siyaset.
Ne ekonomi.
Ne spor.
Ne tiyatro.
Ne film.
Hiçbiri!
Gerçeğin taaa kendisiyle yüzyüzeyiz.
Samimi olarak anlayın bizi!
Kıyamet gecesiydi adeta 6 Şubat ama günbegün sorumsuzluk ve ihmalin ağır bedellerini yaşamaya devam ediyor tüm depremzedeler.
Toprağa verdik aile fertlerimizi.
Toprağa verdik dostlarımızı.
Toprağa verdik sevdiklerimizi.
Hem de onbinlercesini!
Ahhhh o çaresizlik ahhhhhhhh!
Sadece bedenimiz mi öldü sanıyorsunuz!
Hayata dair değerlerimiz de öldü!
Yaşama sevincimizin kaynakları da öldü!
Kimse yok muuuuuuuuuuu?
Bu sesler azaldıkça bir kez daha öldük!
Masal anlatmayı bırakın artık!!!