Böylesi yıkıcı bir depremin ardından geçen günler ve çaresizlik yaşayan vatandaşların durumu yürekleri kanatıyor.
23 gün oldu.
Depremi yaşayanlara sorun bakalım!
23 hafta mı?
23 ay mı?
23 asır mı?
Çoluk-çocuk perişan.
Çözüm istiyorlar, laf değil!
Koşuşturan çok.
Konuşan çok.
Gelen yardımlar çok.
Deprem için görevlendirilen yönetici de çok.
Ve…
Yetki karmaşası da çok!
Burada kalan depremzedeler evsiz-barksız yaşam mücadelesi verirken, bir çadır bulmak için bile çırpınıyor.
Vatandaşlar o kadar çaresiz ki…
Onları dinledikçe kahroluyorsunuz.
Su yok.
Tuvalet yok.
Eşya yok.
Deprem bölgesinde kalanlar böylesine çaresizlik içinde çırpınırken, geri dönecek olan yüzbinlerce vatandaşımızdan sonra ne bekliyor bizi?
Asıl mesele bu işte!
Ne yapılacaksa çok hızlı yapılmalı.
Deprem bizi vurdu.
Binlerce insanımızı kaybettik.
Yakınlarımızı.
Dostlarımızı.
Komşularımızı kaybettik.
Şimdi yaralarımızı sarma zamanı.
‘BİZ’ olma zamanı!
Sözün Özü…
Barınma sorunu ve çaresizlik çok.
Deprem gibi de vuruyor!!!