Nasıl bir vahşet bu?
Buna göz yumanları bulun!
Ne taşı kaldı.
Ne yeşil örtüsü kaldı.
Ağaçlar da gitti.
Çiçeği – böceği de yok ettiler.
Peki ya can dostlarımız?
Paramparça oldular.
Çiçeği
Meyvesi
Sebzesi
Sarmaşığı
Kaplumbağası
Kuşu
Kelebeği
Böceği
Tavşanı
Daha fazla saymaya yüreğim yetmiyor çünkü bu katliamları her gün gözlerimizin içine baka baka yapıyorlar.
Güzelim Yarıkkaya.
Güzelim Amanos Dağları
Güzelim İskenderun
Dinamitler patlıyor.
Hiç mi yok edilen canlıların sesini duymuyorsunuz?
Bugün mutlaka başınızı o yöne çevirin.
Yarıkkaya’nın ne hale getirildiğini görün.
Amanosların kelleştirildiğini görün!
Dikkatle bakın!
Kulaklarınıza gelen sese kulak verin.
Feryatları duyacaksınız!
Vicdanınızı duyacağınız şu sözler yaralayacak:
“Göz göre göre beni öldürüyorlar!”
Yıllardır tüm tepkilere rağmen duyulmayan veya duyulmak istenmeyen(!) bu feryatlar, işte bugünkü o çirkin tabloyu oluşturdu.
İster taş ocağı deyin.
İster maden arama deyin.
Ne derseniz deyin.
Doğa katlediliyor be kardeşim!
Bir gün…
İşte yarınların bir gününde çocuklar bizi affetmeyecek!
Diyecekler ki çocuklar:
“Bir tane bile vicdanlı adam yok muydu?”
Tarihe not düşüyorum!
Yok!
Sakın affetmeyin bizi çocuklar!!!