Dün, Anıtkabir’deydim.
Türkiye’nin kalbi burada atıyor.
Varlığını hissetmek bile yeter.
Türkiye’nin güvencesidir Anıtkabir.
Türkiye’nin aydınlık yarınlarının mührüdür.
Türkiye’nin nefesidir.
Türkiye’nin çağdaş yoludur Anıtkabir.
Anıtkabir’e doğru yürürken tam bir insan seli içinde gitmek bambaşka bir duygu.
Çocuklar.
Anne – babalar.
Bebekler.
Dede – nineler.
Gençler.
Atatürk’ün ışığı yansıyordu.
Herkes heyecanla koşuyordu ‘ATA’sına!
30 Ağustos Zafer Bayramı.
Göğsümüz kabardı.
Ne mutlu ki ‘ATATÜRK’ün yolundayız.
Huzuruna çıktık.
Huzurunda bir kez daha SÖZ verdim, ilke ve devrimlerinin yolunda yürüyeceğime.
Başkomutan’ın yanında olmak onurdur.
İlkelerini özümsemektir.
Cumhuriyetçiliktir.
Laikliktir.
Milliyetçiliktir.
Halkçılıktır.
Devrimciliktir.
Devletçiliktir.
Evet!
Sözümüz SÖZ sana Ata’m!
Yolundayız!!!
Bu yol, Türkiye’nin aydınlık yarınları olan çocuklarımızın yürüyeceği aydınlık yoldur.
ki…
Burada hepimize görev düşüyor.
Uyanık olacağız!
Dışarıdan düşman.
İçeriden hain.
Bitmiyor, bitmeyecek de!
Ama…
100 yıl önce de kaybettiler.
Hep de kaybedecekler.
Sözün Özü…
Anıtkabir’de bir kez daha gördüm.
Mustafa Kemal Atatürk yaşıyor!!!
