Dün akşam…
Bankta oturmuş sohbet ediyorlar.
Bazen sakin.
Bazen hararetli.
Bazen sessiz.
Bazen de avaz avaz bağırıyorlar.
Onları bu kadar etkileyen ve tam bir film sahnesini andıran konuşmalarının konusu herkeste bir merak uyandırıyor.
Belli ki canları çok yanmış.
Biri kızıyor.
Diğeri sakinleştiriyor.
Çok da duygusallar.
Hayret!
Bir ara tamamen suskunluğa büründüler.
Neden?
Biri kafasını ellerinin arasına alıp düşünceye dalarken, diğerinin gözlerindeki yaşları sildiğini görenler de çok üzüldü.
Bu tabloda ne oluyordu acaba?
Sormak istedi yaşlı bir amca.
Yanlarına doğru yanaşırken temkinliydi.
Bir gitti.
Bir geldi.
Ama…
Sonunda konuştu onlarla.
Dinledi onları yaşlı adam.
Şaşkındı artık!
Belli ki o da üzülüyordu.
Bu kadar karmaşa!
Anlaşılan, sohbetin konusu çok önemli!!!
Şu pazar gecesi, sahilde pek fazla kalabalık yok ama banktaki iki kişinin sohbetleri görenlerin dikkatini oraya çekiyordu.
Ne olabilirdi konu?
Yaşlı adam yanlarından ayrıldı.
Pür-dikkat kesildi oradakiler!
Biri yanaşıp sordu:
“Amca, neden bu kadar üzgünler?”
Yaşlı adamın gözlerinden yaş akıyordu.
Kelimeler boğazında düğümleniyordu.
Zorlukla cevap vermeye çalışırken, hıçkırıklara boğuldu.
Mırıldanır gibi anlattı:
“İki kardeşten biri işsizken, diğeri de dün işten çıkarılmış. Anne ve babalarına ne diyeceklerini tartışıyorlarmış. Babaları emekli olduğu için, ailenin içine düştüğü maddi zorluklara içerliyorlarmış.”
Her pazartesi günü işine gidiyordu.
Bugün o da işsiz!
Pazartesi sendromu da ne ki onun için!
Daha anlayamadınız mı?
Gençleri yaralayan en önemli konu bu!!!