İlk günün heyecanı!
7 yaşındaydım.
Sınıfa girerken tir tir titriyordum.
Karşımda öğretmenim.
Siyah önlük.
Lastik ayakkabı da siyah.
Birkaç defter.
Kalemsiz olur mu?
Kırmızı kalem.
Kalem açacak da çantada.
Öğretmenimin verdiği enerji ve güven duygusu beni çok etkilemişti.
İlk öğrendiklerim hep ışığım oldu.
‘Atatürk’
‘Bayrak’
Nakış gibi işliyordu öğretmenim.
Öğretmen
Anne
Sırdaş
Dost
Arkadaş
Hatta…
Çok daha ötesi!
O yokluk yıllarında, yani 60’lı yıllarda ‘birey’ olmamızın işaret fişeğini yakan canım öğretmenim.
Bugün de görüşüyoruz.
Yüzündeki derin çizgiler.
Annem o benim!
‘Birsen Koçoğlu’dur adı.
Yıl 1969
İnönü İlköğretim Okulu.
Ve…
Tam 44 yıl sonrası, bugün.
Sağol öğretmenim.
Aydınlık yüreğin, nasıl da aydınlattı bizi!
Tıpkı Atatürk gibi!
Kul olmayı değil, birey olmayı öğrettin!!!