Çok iyi bir insandı.
Dürüsttü.
Herkesin yardımına koşardı.
Erken gitti!
Cenazeye katılanlar öyle bir anlatıyorlardı ki; fazla tanımayanlar bile gözyaşlarını tutamadılar.
Neler yaşamıştı neler!
Sohbetlerine katılanlar şanslıydı.
Anıları hiç unutulmuyor.
Ailesinin gözyaşları sel gibi!
Sevenleri ağlıyor.
Tanıyanlar çokkkkk hüzünlü.
Nasıl bir acı bu!!!
Önemli olan, bu kadar iyi bir insanın geride bıraktığı ‘Hoş sada’ idi.
İyi miydi?.
Kötü müydü?
Fakir miydi?
Zengin miydi
Neydi?!?!?!
Bunun hiçbir devamı kalmadı artık çünkü sonsuzluğa uğurlandı.
Mezarlıktaki hüzün dikkat çekiciydi.
İyi bir insanı uğurladık.
Oradaki ortak görüş hep aynı:
‘Hayat çok kısa!`
Kısa kısa da…
Mezarlıktan çıkınca aynı tas, aynı hamam!!!
Her cenaze töreninde yaşanan bu:
‘Allah rahmet eylesin.’
Özeti bu işte mezarlıklardaki tabloların!
Bırakın kavgayı!
Bırakın hırsı!
Bırakın şiddeti!
Bırakın kini!
Bırakın ayrışmayı!
Ne yaparsanız yapın!
Ömür dedikleri çok kısa!!!
Sözün Özü…
İnsanca ve mutlu yaşamanın anahtarı:
‘SEVGİ, SEVGİ, SEVGİ!!!’