Belki hiç hatırlamayanlar, ya da hatırlamak istemeyenler(!) için öncelikle hatırlatmak isterim ki; bugün, Dünya Kadınlar Günü… Sadece; her yıl 8 Mart’ta kadınları hatırlayanlara da hatırlatmayı bir görev bilerek, düşüncelerimi paylaşıyorum.
Ve…
İlk cümlem:
‘Cennet anaların ayakları altındadır!’
Yani…
Kadının!
Fazla söze gerek bile yok!!!
Doğrusu bu da…
Gerçeklere dönelim!
Sıralıyorum.
Ezilen!!!
Dövülen!!!
Hor görülen!!!
Vurulan!!!
İtilen!!!
Kakılan!!!
Hatta…
Bazen adı bile konmayan!!!
Hangi hakla?
Nasıl bir vicdanla?
Neden?
Neden?
Neden?
Lafa gelince mangalda kül bırakmazlar:
“Anam..
Bacım..
Gardaşım…”
Eeeeee…
Senin, ‘Anan, bacın, gardaşın’ da…
Peki ya diğerleri?!?!?!?!
Hepsi de ‘Ana, bacı, gardaş’!!!
Ahhhh bunu anlayabilseler!!!!!!!!!
‘Kadının adı yok’muş!
Var be kardeşim var!!!
Ayşe.
Fatma.
Nur.
Hatice.
Türkan.
Ve…
Nice güzel isimli hepsi.
Başımızın tacı.
Çiçek.
Cennetin kapısı.
Ve…
‘Can’a can katan.
Evet!
Kadın.
Yani…
Elleri öpülesi insanlar.
Bu özel gününüzü yürekten kutluyorum.