Pazartesi sendromunu düşünüp, yazımı yazmaya hazırlanırken acı haber geldi.
Arkadaşımın sözlerini kavrayamadım bir an:
“İsa Taş vefat etti!”
Sonrası sessizlikti.
Son zamanlarda o kadar canımız yandı ki…
Peşpeşe sevdiklerimizi kaybettik.
Tuşlara dokunamadım.
Boğazım düğümlendi.
Geriye doğru yaslanırken hüzün çöktü.
İsa abiyle tam 50 yıldır tanışıyoruz ve küçük yaşlardan itibaren çalışmak zorundaydık.
Çok çalıştı.
Hayatla mücadelesi unutulmaz.
Ailesini toparladı.
Tırnaklarını kazıya kazıya gelenlerden O…
* İşçi
* Esnaf
* Abi
* Muhtar
* Can
* İşadamı
* Baba
Her sıfat yakışıyordu sana ağabeyim.
‘ADAM’lığın tarifiydin.
Uzun süredir yaşamla verdiği mücadelesini 68 yaşında kaybederken, gözyaşları sel gibi oldu.
Tam 30 yıldır Mustafa Kemal Mahallesi’nin muhtarlığını onurla yapıyordu.
Bugün son yolculuğuna uğurlayacağız.
İsa Taş efsanesi unutulmaz!
Nurlar içinde yat CAN dost.
Kardeşlerim; Taş Ailesinin birbirinden değerli tüm fertlerine Allah’tan sabır diliyorum.
Başımız sağolsun.