Ne kadar anlamaya çalışsanız da; görünen o ki 6 Şubat depremini yaşayanları anlayamayacaksınız.
50 gün oldu.
Depremlerde yaşadığımız birkaç dakikaydı.
Ama, sakın yanılmayın!
Birkaç asır demek daha doğru!!!
Yaşamıyoruz ki daha!
Ne olur anlamaya çalışın bizi!!!
Yemek yedirerek mi?
Su vererek mi?
Oyuncak atarak mı?
Giyim göndererek mi?
Böyle bakmayın bize.
Daha ne olduğunu bile bilmiyoruz!!!
Hataylılar, her konuda örnek alınacak bir yaşam kültürüyle donanımlı insanlardır ve bir anda felaketi yaşadı.
Yazmakta çok zorlanıyorum.
Kelimeleri biraraya getir, getirebilirsen!
Evlerimiz öldü.
Sevdiklerimiz öldü.
Anılarımız.
Evlatlarımız öldü.
Kentlerimiz öldü.
Mahallelerimiz öldü.
Biliyor musunuz?
Öyle şartlarda yaşıyor ki insanlarımız!
Trenlerde kalanlar.
Çadır.
Konteynır.
Kulübe.
Sera çadırları.
Peki ya en korkutucusu mu?
Yıkık binalarda kalmak zorunda olanlar!
Her fırsatta anlatıyoruz.
Vatandaşlar feryat ediyor.
Ağıt yakanlar.
Bu kadar gözyaşı akıyor.
Niye anlamıyorsunuz bizi?
Gelelim şu fırsatı ganimet sayanlara! Arz-talepmiş!
O kadar aşağılıksınız ki!!!