Bugün pazar.
Gündemi yazmak istemiyorum.
Ama…
Her pazar günü öyküler yazıyordum.
Dertleşiyorduk.
Sevginin gücüydü konumuz.
Aşktı bazen.
Sohbetlerimizin tadı başkaydı.
* * *Olmuyor!
Gündemin tam da göbeğindeyiz.
Pazar keyfimiz kalmadı ki!!!
Tam 27 gündür öyleyiz.
O gece!
Ahhhh, ahhhh o gece!
* * *Dün, benim doğum günümmüş!
Gerçekten farkında değildim.
Sabahın ilk saatlerinde bir dostum aradı:
‘İyi ki doğdun!’
Günün ilk cümlesiydi bana.
Şaşırdım.
Çaresizliğimizin göstergesi bu!
Günleri unuttuk.
Haftayı.
Ayları da unuttuk.
* * *Gelin de deprem bölgesindeki insanları anlamaya çalışın çünkü depremi değil, kıyameti yaşadık!
Sopayı yiyen mi, sayan mı bilir?
İşkenceyi yaşayan mı, anlatan mı bilir?
Görünen o ki…
Daha anlayamamışsınız!
Çok üzgünüm!
Depremi de magazinleştirdiler!!!
* * *Deprem bölgesinde olup da o geceyi yaşayan kim varsa, üzerindeki şoku uzun süre tüm benliğinden atamaz.
Yanımızda olanları da unutmayacağız!
Yanımızdan kaçanları da unutamayacağız!
Maskeli yüzleri de unutmayacağız!
* * *İyi pazarlar.
‘Seni seviyorum’ demeyi unutmayın.
Bizi anlayın, olur mu?!?!