6 Şubat’ta yaşanan deprem sonrası, en önemli sorunların başında ‘barınma’ geliyor.
* * *
Dün, öğle saatleri…
Hava çok güzel.
Sahilde karşılaştık.
Uzun süredir birbirimizi görmüyorduk, deprem sonrası o da şehir dışına gidip çocuklarıyla güvenli bir kente yerleştiğini söyledi.
Evi az hasarlı.
Yine de güvenemiyor ama başka çaresi yok!
Hemen hemen iki yıl oldu.
“Kiralık ev bulabilirsen, bul!” derken çok üzgündü.
Hadi buldu.
Kiralar uçmuş!
Ne yapsın?
Emekli maaşıyla geçiniyor.
Üç-beş kuruş da birikimi varmış.
Gitmemek için direniyor adeta!
Yıllarca kamu kurumunda çalıştı.
İskenderun’a âşık biri o!
Hatay’ı asla terk etmek istemiyor.
‘…ama’ dedi!!!
İşte o ‘ama’ dan sonrası boğazında düğümlendi!
Zorlukla konuşuyordu.
“Hatay, benim de şahsi meselem!” cümlesiyle gözlerinden yaş aktı.
İşte böyledir Hatay sevdası!
Konut yapmak için daha neyi bekliyorsunuz?
Son cümlesi de anlamlıydı:
“Benim gibi çok arkadaşım var!”
* * *
Evet!
Hatay’ı yönetenler farkında değil mi?
TOKİ Konutları değil istenen.
Kamunun yapıp-satacağı normal konut istiyorlar.
Daha da geç kalınmasın!
Hatay, çok çok önemli bir kent!
Çok acil konut lazım!
Sözün Özü…
Hatay’dan dışarıya göçü durdurun!!!