İlkokul yıllarını hatırlayalım.
Matematik işlemleri kimine kolay, kimine de zordur.
Çarpma, kolay.
Toplama, kolay.
Bölme, zor.
Kimine de tam tersi.
Bölme, kolay.
Çarpma, zor.
Toplama da zor.
Öğrenilen bu matematik işlemlerini gerçek hayata yansıttığımızda ise matematik işlemlerinin yönü değişiyor.
Çarpma da farklı!
Toplama da farklı!
Bölme de farklı!
İlginçtir ki…
Bölme işlemi pek tercih edilmiyor!
Çarpma da çok!!!
Toplama da çok!!!
Bu işlemler tamamen kafaları karıştırıyor ve içinden çıkılamaz haller alıyor.
Çarpan, çarptığıyla kalmıyor!
İyi de topluyor!!!
Bölmeyi tercih edenin vay haline!
Neyi toplayacak garibim!!!
Yapanın yanına kar kaldığı ve adalete hesap vermediği müddetçe çarpma ve toplama yapanların sayısı daha da artıyor!
İşin kolayını bulmuşlar.
Çarpıyorlar, topluyorlar lüüppp!
Hele bir durun ya!
Çarpmanın da sonu yok!
Toplamanın da sonu yok!
Bu işin çivisi çıkmış!
Peki, hiç vicdanınız da mı yok?
Türkiye’yi yönetenlerin de itiraflarını dinledikçe, ‘çarpma-toplama’ işleminde gelinen noktayı çok daha net görüyoruz!
Matematik dersini geçtik!
En önemli dersimiz ‘Hukuk’ oldu!
Tartışmasız!
Türkiye’de ‘ADALET’ şart!!!