-Ne iş yaparsın?
-Her işi yaparım abi!
-Mesleğin yok mu?
-Var abi.
-Neden mesleğinde çalışmıyorsun?
-Çocuklarım aç abi, ne iş bulursam yaparım!
İş görüşmelerindeki genel durum bu.
Hiç şaşırmayın.
Tam da bu durumdayız.
İçimiz ‘cızzz’ ediyor!
Son yıllarda; ‘İşe göre adam değil, adama göre iş!’ demenin sonucunda gelinen nokta maalesef böyle.
Liyakat mi aranıyor?
Nerdeeee?!
Çalışmayacak!
İşe gitmeyecek!
Üretmeyecek!
Ama…
Kurumlarda güzel bir işe girecek.
Hatta…
Bankamatik çalışanı olacak!
İktidar yönetici ve politikacılarının kapılarını aşındıran böylesine binlerce insanı her gün görebilirsiniz.
Diyelim ki işe alındı.
Sonrası da belli!
İsteklerin ardı-arkası kesilmiyor.
Evine yakın kadro.
Atama.
Rahat yer.
Ne mi istiyorlar?
Boş-Beleş iş!!!
‘Bu ne?’ diye sormayın sakın.
Böyle alıştırdılar işte!!!
Hakkaniyetle girilen bir KPSS vardı onu da sulandırınca liyakat da rafa kaldırılmış oldu!
Emeğe saygınız olsun.
Tek çözüm bu!
Liyakat – liyakat – liyakat!!!