Tam 104 yıl geçti.
Anadolu’yu ele geçirip, Türk Milleti’ni yok etmek isteyen Avrupa Devletleri’nin Çanakkale’de püskürtüldüğü tarihtir bugün.
Çanakkale.
Tarihin altın sayfasının yazıldığı şehir.
Kahramanlık.
Zafer.
Dünyanın önünde eğildiği bir liderin doğduğu yer.
MUSTAFA Kemal Atatürk.
Binlerce vatan evladının şahadet öyküsü.
16, 17, 18 yaşında.
Hatta, 15 yaşında.
Genci değil sadece.
Yaşlısı.
Kadını.
Erkeği.
Çanakkale Destanı’nı yazmak için buluştular.
Her türlü zorluk.
Açlık.
Yoksulluk.
Ve…
Vatan aşkının bileşkesidir Çanakkale.
Kısacası…
Türk Milleti’nin Varoluş Destanı’nın adıdır.
Karşıda çok güçlü ordusuyla düşmanlar.
İngiliz’i, Fransız’ı, Yunan’ı.
Hem de…
Milyonlarca!
Ve…
Anadolu’da esareti kabul etmeyen bir millet.
İnanç.
Vatan aşkı.
Ölüme bile koşarak giden Mehmetçik!
Vatanın her karışından şehitler.
Onların kanlarıyla sulanan topraklar.
Koyun koyuna yatmış kahramanlarımız.
Ali, Hasan, Zülküf.
Mehmet, Abdurrahman, Hüseyin.
Seyit Onbaşı.
Ve…
Nice isimsiz kahramanlar.
Çanakkale Destanı kanla yazıldı!
İşte o destanı yazan şehitlerimizin son nefesleri, bizim huzurlu bir vatanda bugün aldığımız nefes oldu.
Yani…
Bugün aldığımız her nefesi; o gün verilen son nefese borçluyuz!!!
Kahramanlarımızı minnetle anıyoruz.
Saygıyla anıyoruz.
Unutulmasın ki…
Dün de ‘Çanakkale Geçilmez’di!!!
Bugün de ‘Çanakkale Geçilmez’!!!